Als je ergens 'allejezus' leest, dan weet je dat je een Sjoerd Kuyper in handen hebt. Als je leest: 'De kinderen buiten duwden hun neuzen plat tegen het raam om beter te kunnen kijken, ze leken op schilderijen van Picasso' - dan snap je dat je Kuyper tot je neemt. Als je opeens de schrijver de vierde wand ziet doorbreken en midden in de vertelling leest: 'Je kunt nog zo je best doen om een kloppend verhaal te schrijven, als er kabouters in opduiken, is het meteen verpest', tja, dan Sjoerdt iemand er duchtig op los.

Waarmee ik maar wil zeggen: De grote vloed, het nieuwste boek van Sjoerd Kuyper, is opnieuw een grote tik van de schrijversklok van deze met niets te vergelijken auteur. Zolang we dit soort schrijvers in ons midden hebben, die de grote greep doen, maar ook mopperen en schmieren, die intussen spanning en warmte beheersen, die lekker ongerijmd, maar ook flink relevant zijn, ja, dan is het goed gesteld met onze kinder- en jeugdliteratuur. Laten we de schrijversbrutaliteit van Sjoerd Kuyper koesteren, want dan krijgen we af en toe van dit soort hoge vloedgolven.

O, en ik kan van alles over de inhoud zeggen, maar dat doet er niet toe, je moet dit boek gewoon blind binnenhalen (dat nawoord!) - het is allejezus duidelijk: De grote vloed lezen is een auteur de hele tijd homeruns zien slaan.