Deze unieke graphic novel - niet voor niets wereldwijd geprezen en gelezen - voelt aan als een ultieme krachtsinspanning van Aimée de Jongh. Elke pagina is geconcentreerd, alle spreads zijn in balans. Het is alsof De Jongh dit project met aangespannen spieren aanvatte en haar greep nooit meer losgelaten heeft. Het is de beeldovertuiging (en daarmee de vertel-overtuiging) die je bladzijde na bladzijde meeneemt: kijk, nu zoomen we hierop in, kijk, zo zag het er van bovenaf uit, kijk, dit moet met spatten en fel rood, kijk, hier moet het licht gedempt. Dit boek bekijken is getuige zijn van een meesterschap.

Dat meesterschap begon natuurlijk al bij de keuze voor dit verhaal. Aimée de Jongh heeft gevoeld dat juist nu Lord of the Flies opnieuw verteld moest worden. Alles - hoewel de oorspronkelijke roman van Golding zeventig jaar oud is - ademt relevantie: hoe er een onzichtbare vijand wordt gecreëerd, hoe beschaafde regels met één schreeuw overboord worden geworpen, hoe er slechts een enkeling in de redelijkheid blijft geloven en hoe de eerste slachtoffers onder diegenen vallen die niet aan de gemene deler voldoen. Hopelijk is de redding aan het eind ook realistisch-anno-nu. Hopelijk. Hopelijk.