Mooi boek over Oekraïne wordt een verhalend non-fictieboek voor kinderen vanaf tien jaar over de rijkdom en pracht van het land. Het boek zal overvloedig in kleur geïllustreerd worden door de Oekraïense illustrator Olesia Sekeresh.

Lisa Weeda: ‘Oekraïne is meer dan een land in oorlog, Oekraïne is een gigantisch, rijk, koppig, grappig, mooi en eeuwenoud verhaal dat verteld moet worden. Ook aan kinderen, die hebben de toekomst. En ik kijk erg uit naar de samenwerking met Olesia Sekeresh.’

Edward van de Vendel, uitgever van Blauw Gras: ‘We willen met dit boek graag laten zien dat Oekraïne zoveel meer is dan het land dat op dagelijkse basis aangevallen wordt. Ik ben heel trots op de komst van Lisa Weeda en Olesia Sekeresh en kijk uit naar dit blauw-geel stralende boek.’

Lisa gaf een nadere toelichting op het hoe en waarom van dit boek:
‘Oekraïense cultuur zat het afgelopen decennium in de lift, het was op steeds meer plekken in de wereld te ervaren, zien, horen en lezen. Mensen leerden het land kennen, reisden naar Kyiv, Odesa, Lviv, gingen wandelen in de Karpaten, zwommen in de Zwarte Zee, hoorden de taal tijdens het Songfestival. Terwijl dit gebeurde, werden er stukje bij beetje delen van het land aangetast door imperialistische oorlogvoering. Dit druppelsgewijze geweld kwam in 2022 tot een grote, gewelddadige apotheose: de volledige invasie van het land van mijn grootmoeder, vrienden en familie. Oorlog neemt alles over, ook verhalen en welk deel van een land buiten de grenzen te zien zijn. Een land reduceren tot de oorlog die er woedt, is niet de bedoeling. Het land is gigantisch, divers, grappig, vreemd, leuk, prachtig en raar. Oekraïne is koppig, ironisch, slim, liefdevol en, o ja, er wordt goed gegeten en gekookt - en! het ligt vol schatten die boven moeten worden gehaald, zodat het verhaal van Oekraïne niet enkel op geweld leunt, maar op al het leven dat het land al eeuwen te bieden heeft.

In dit non-fictie kinderboek, waar de geweldige Olesia Sekeresh illustraties voor zal maken, speelt de al tien jaar durende oorlog natuurlijk een rol, maar wat vooral gaat gebeuren: de rest van het land komt aan het woord. We gaan op bezoek bij de kozakken op hun eeuwenoude eiland in de rivier de Dnjepr, luisteren naar de (minst depressieve) gedichten van Lesia Ukrainka, we komen dino's tegen, gaan de diepste metro van Europa in (wattt!) en staan minuten op de roltrap, terwijl de straten van Kyiv langzaam verdwijnen, we maken dierengeluiden om het nieuwe jaar in te wijden, bakken gevlochten brood, borduren patronen die oude vrouwtjes ons leren en gaan op zoek naar partizanen in ondergrondse gangen in Odesa. Genoeg te doen, in gewoon een mooi land. Dus ja, een mooi boek, over Oekraïne, dat is ook wel eens leuk. Er is zoveel te leren en te weten.’