Welke dingen herinner je je het meest van het schrijfproces van Pestbloemen?
Nou, wat ik me het meest herinner van het schrijven van het boek, zijn alle geweldige mensen die me hebben geholpen en een hoop domme vragen hebben beantwoord, zodat ik deze historische roman kon schrijven. Er waren mensen die in bibliotheken doken om uit te zoeken of het op kerstavond in 1710 in een bepaalde regio sneeuwde, en er waren priesters, psychologen en natuurlijk historici. Zij hielpen me niet alleen om de feiten kloppend te krijgen, maar ook om in het hoofd en de minste van een jong persoon in die tijd te kruipen.

Want hoewel veel gevoelens universeel zijn, zoals voor de eerste keer verliefd worden of het gevoel hebben thuis vast te zitten bij volwassenen die je niet begrijpen, leeft mijn hoofdpersoon ook in een wereld waarin de kerk veel macht heeft. Ze wordt constant verteld dat haar moeder voor eeuwig in de hel brandt. Hoe gaat een jong persoon daarmee om? Die gesprekken zijn me echt bijgebleven. 

Zijn er tijdens het schrijven verrassingen geweest?
Wat me het meest verraste aan dit boek, is hoeveel ik van de personages ben gaan houden, vooral van de hoofdpersoon Magdalena. Ze is heel slim, dapper, maar heeft ook minder perfecte kanten. In het begin van het boek is ze erg verwend. Ze voelt zich bevoorrecht en waant zich veilig. Hoe ze omgaat met het feit dat de ziekte, de pest, geen onderscheid maakt tussen rijk en arm, dat vond ik echt heel interessant om in te duiken.

Pestbloemen speelt in 1710 als de Pest heerst in Stockholm. Maar je schreef het tijdens corona. Heeft dat met elkaar te maken?
De coronajaren waren absoluut een grote inspiratie. Het klinkt misschien vreemd, maar ik vond troost in het lezen over eerdere epidemieën tijdens de pandemie. Het herinnerde me eraan dat we door veel ergere situaties zijn gegaan en er, tegen alle verwachtingen in, mee hebben leren omgaan. Daar komt dus veel inspiratie vandaan. Daarnaast wilde ik al lange tijd iets echt gotisch en historisch schrijven over een jong persoon. Ik had het idee om iets te maken zoals Jane Eyre of The Secret Garden, boeken die ik geweldig vond toen ik jong was. Die ideeën kwamen uiteindelijk in Pestbloemen uiteindelijk heel mooi samen.

Hoe kun je zo spannend schrijven, met een verrassend plot, en tegelijk toch zo dicht bij de hoofdpersonen en hun gevoelens blijven?

Nou, allereerst bedankt dat je zegt dat ik spannende verhalen kan schrijven. Ik probeer het, ik doe mijn best en ik denk dat ik gewoon probeer de boeken te schrijven die ik zelf graag zou willen lezen en die ik spannend zou vinden. Ik denk dat dat alles is wat je echt kunt doen, toch? Ik probeer personages te creëren waar je echt voor kunt juichen, en schurken die je echt kunt haten, natuurlijk, maar die je ook serieus kunt nemen en kunt begrijpen. Ze zijn niet gewoon schurken omwille van het schurk zijn. De beste schurken en de meest geloofwaardige schurken geloven dat ze het juiste doen, toch? 

Wat heeft het boek je teruggegeven na het schrijven?
Nou, wat het boek mij persoonlijk heeft gegeven, door het te omarmen, is, nou ja, veel meer kennis over wie we zijn en waar we vandaan komen. En… misschien een dieper besef van wat angst ons kan drijven te doen, wat helaas voelt als iets dat tegenwoordig ook de moeite waard is om over na te denken.